دلت از بی کسی دریـای خـون بود            غمت از ریگ صحراها فزون بود

خــودم دیـدم که در هنـگـام دفـنـت            کفن از خـون فــرقت لاله گون بود

**************************

در راه نــمــاز جان بیفشاند  عـلی            بر خـلـق نــمــاز را شناساند عـلی

با این همه چون شهید شد در محراب            گفتند مگر نـمــاز می خـواند علی

**************************

غــم طــفــلــی فــرامــوشــم نـرفته            که بــار غــصــه از دوشم نــرفـته

گــذشـتــه ســال ها از کــوچــه اما            صدای سیــلــی از گــوشــم نـرفته